Мектеп – тек білім беретін орын ғана емес, сонымен қатар жас ұрпақты адамгершілікке, өзара түсіністікке, достық пен сыйластыққа тәрбиелейтін маңызды орта. Мұғалім ретінде мен күн сайын оқушылар арасындағы достық қарым-қатынастың олардың мінез-құлқы мен оқу үлгеріміне тікелей әсер ететінін байқаймын.
Достық – тек бір-біріне көмектесу немесе бірге ойнау ғана емес. Ол – баланың әлеуметтік және эмоционалдық тұрғыдан дамуына ықпал ететін шешуші фактор. Нағыз досы бар оқушы өз-өзіне сенімді, ашық, белсенді болады. Ал өзін жалғыз сезінетін немесе достықтан шет қалған бала көп жағдайда тұйықталып, сабаққа деген қызығушылығы төмендеуі мүмкін.
Сондықтан мектеп қабырғасынан бастап балаларға достықтың қадірін түсіндіру – өте маңызды. Бұл ретте ата-аналар мен мұғалімдер бірлесе жұмыс істеп, балаларды бір-біріне мейірімді, кешірімді, жанашыр болуға тәрбиелеуі керек.
Достық – өмірлік мектеп. Ол тек көңілді сәттерде ғана емес, қиын-қыстау кезеңдерде де көрініс табады. Сол себепті оқушыларға достықты дұрыс түсінуді, оны бағалай білуді үйрету – тәрбие жұмысының басты бағыттарының бірі болуы тиіс.
Қорытындылай келе, бала тәрбиесінде достық – тек қарым-қатынас дағдысы емес, ол – адамгершілік пен рухани дамудың бастау бұлағы. Ал достықты үйрете білу – әр ұстаздың, әр ата-ананың міндеті.
